Grossglockner – charakterystyka szczytu i podstawowe informacje
Grossglockner (Großglockner) wznosi się na wysokość 3798 m n.p.m., stanowiąc najwyższy szczyt Austrii. Góruje nad lodowcem Pasterze – to największy austriacki lodowiec. Położony w Wysokich Taurach, w podgrupie Glocknergruppe, jest jednym z najbardziej popularnych celów wspinaczkowych w Alpach Wschodnich. Szczyt ma charakter techniczny i wymaga odpowiedniego przygotowania oraz doświadczenia górskiego. Droga normalna na szczyt posiada trudności w skali PD lub PD+, co przekłada się na II stopień w skali UIAA. Wyzwaniem są nie tylko problemy techniczne, ale również obecność lodowców oraz wysokość bezwzględna, która może powodować problemy z aklimatyzacją.
Wierzchołek wyróżnia Grossglockner wyróżnia charakterystyczny metalowy krzyż. To pamiątka 25. rocznicy ślubu cesarza Franciszka Józefa oraz Elżbiety – powszechnie znanej jako Sissi. Standardowe wejście na Grossglockner zajmuje dwa dni. Pierwszy dzień przeznacza się na dotarcie do schroniska, drugi na atak szczytowy i zejście. Możliwe jest również pokonanie trasy w jeden dzień, jednak wymaga to bardzo dobrej kondycji. Na trasie znajdują się trzy główne schroniska:
- Stüdlhütte;
- Erzherzog Johann Hütte;
- Lucknerhütte.
Erzherzog Johann Hütte, położone najwyżej, stanowi idealną bazę wypadową na szczyt.
Wejście na Grossglockner drogą normalną
Wejście na Grossglockner rozpoczyna się od parkingu przy Lucknerhaus, gdzie pozostawia się samochód. Trasa prowadzi początkowo szeroką drogą wzdłuż strumienia Ködnitzbach. Pierwszym punktem orientacyjnym jest schronisko Lucknerhütte. Od tego miejsca szlak prowadzi wąską ścieżką w górę doliny, w pobliżu głębokiego koryta strumienia. Na rozdrożu można wybrać drogę do schroniska Stüdlhütte lub Erzherzog Johann Hütte.
Trasa wiedzie przez trawiaste zbocza, które stopniowo przechodzą w teren wysokogórski. Piętro alpejskie charakteryzuje się obecnością piargów i porostów. Na trasie znajduje się próg skalny pokryty luźnym materiałem oraz via ferrata o trudności B, prowadząca w stronę schroniska Erzherzog Johann Hütte. Od schroniska trasa prowadzi przez lodowiec, wymagając użycia raków. Kluczowym miejscem jest stroma skałka z klamrami, przypominająca trudnościami przeszkody w Polskich Tatrach. Następnie szlak wiedzie na Kleinglockner.
Końcowy odcinek trasy wymaga szczególnej uwagi ze względu na twardy lód i eksponowany teren. Występują miejsca ubezpieczone stalowymi linami, umożliwiającymi asekurację. Przejście między Kleinglocknerem a głównym wierzchołkiem zawiera krótką via ferratę o trudności C.
Wymagania sprzętowe i techniczne do wejścia na Grossglockner
Wejście na Grossglockner wymaga kompleksowego przygotowania sprzętowego:
- niezbędny zestaw obejmuje podstawowy sprzęt wysokogórski, czyli raki, czekan turystyczny, uprząż wspinaczkową oraz linę o długości minimum 30 metrów;
- do tego konieczne są karabinki i elementy asekuracyjne;
- ze względu na kruchość skał alpejskich obowiązkowym elementem jest kask;
- na wyposażeniu musi znaleźć się również lonża do via ferrat oraz wyższe, nieprzemakalne buty górskie;
- warto zabrać dwie lub trzy pary rękawiczek, gdyż podczas wspinaczki szybko ulegają przemoczeniu i zamarzaniu;
- niezbędne są również stuptuty, szczególnie istotne podczas zejścia, gdy słońce roztapia śnieg;
- ze względu na silne promieniowanie UV, nawet przy zachmurzeniu, konieczne są okulary lodowcowe i krem z wysokim filtrem.
Większość potrzebnego ekwipunku kupisz w sklepie sportowym Decathlon.
Wyzwania związane z wędrówką na szczyt Grossglockner
Wejście na Grossglockner wiąże się z szeregiem poważnych wyzwań technicznych i fizycznych. Wysokość 3798 m n.p.m. może powodować problemy z aklimatyzacją już od poziomu 3000 metrów, co objawia się przyspieszonym tętnem i koniecznością częstych postojów. Trudności techniczne na drodze normalnej odpowiadają II stopniowi w skali UIAA, a eksponowany teren wymaga pewnego doświadczenia wspinaczkowego. Dodatkowym utrudnieniem są lodowce z licznymi szczelinami, wymagające umiejętności poruszania się w rakach.
Pogoda w rejonie szczytu może ulec gwałtownemu załamaniu, a skomplikowana topografia terenu stwarza ryzyko pobłądzenia. Szczególnie wymagający jest odcinek prowadzący przez grań Kleinglockner, gdzie często tworzą się zatory spowodowane ruchem dwukierunkowym w trudnym technicznie terenie.
Grossglockner Hochalpenstrasse – alpejska droga widokowa
Grossglockner Hochalpenstrasse stanowi jedną z najbardziej spektakularnych dróg widokowych w Alpach, rozciągającą się na długości 48 kilometrów przez malownicze tereny Parku Narodowego Wysokie Taury. Ta wysokogórska trasa łączy miejscowość Fusch an der Grossglocknerstrasse z Heiligenblut am Grossglockner, prowadząc przez najbardziej malownicze zakątki austriackich Alp. Serpentyny drogi wiodą do punktu widokowego Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, położonego na wysokości 2369 m n.p.m., skąd rozpościera się panorama na najwyższy szczyt Austrii oraz lodowiec Pasterze.
Przejazd tą trasą wymaga uiszczenia opłaty, jednak oferuje niezapomniane widoki na alpejskie szczyty, doliny i lodowce. Należność można uiścić online. Droga jest dostępna od maja do początku listopada, a najlepszym czasem na jej pokonanie są wczesne godziny poranne, kiedy ruch turystyczny jest najmniejszy.
Przed podjęciem decyzji o wyprawie, trzeba wziąć pod uwagę, że zdobycie Grossglocknera wymaga starannego przygotowania, odpowiedniego sprzętu i doświadczenia wysokogórskiego. Warto rozważyć wsparcie przewodnika górskiego, szczególnie przy pierwszym wejściu. Kluczowe znaczenie ma również elastyczne planowanie terminu ataku szczytowego, uwzględniające warunki pogodowe i śniegowe. Mimo technicznych trudności szczyt ten pozostaje realnym celem dla przygotowanych turystów wysokogórskich, oferując niezapomniane wrażenia i satysfakcję z pokonania najwyższego szczytu Austrii.
Może Cię także zainteresować:
- Austria – góry, w które warto się wybrać? Szczyty i szlaki
- Durny Szczyt – gdzie się znajduje, szlak turystyczny, przygotowanie
- Schafberg w austriackich Północnych Alpach Wapiennych. Szlak i atrakcje
- Galdhøpiggen – najwyższy szczyt Norwegii i całej Skandynawii
- Allalinhorn – jak zdobyć ten czterotysięcznik? Sprawdź!
