Szchara – położenie najwyższego szczytu Gruzji
Szchara stanowi absolutny fenomen geograficzny Kaukazu. Usytuowana na granicy gruzińsko-rosyjskiej, tworzy część potężnego pasma górskiego zwanego Murem Bezengi. Szczyt wznosi się na imponujące 5193 metry n.p.m., czyniąc go najwyższym wzniesieniem w całej Gruzji. Ustępuje mu nawet majestatyczny Kazbek! Region, w którym znajduje się Szchara, charakteryzuje się wyjątkowym krajobrazem. Góra jest częścią systemu górskiego, który tworzy naturalne połączenie między Gruzją a Rosją. Teren jest niezwykle zróżnicowany, z licznymi lodowcami i stromymi zboczami.
Jaki jest najlepszy punkt wypadowy na Szcharę?
Najlepszym punktem wypadowym na Szcharę jest położona na wysokości 2100 metrów n.p.m. wioska Ushguli. Ta najwyżej położona stale zamieszkana miejscowość w Europie stanowi idealną bazę wypadową dla wspinaczy. Dotarcie do wioski wymaga przejazdu samochodem terenowym z Mestii, co zajmuje około 2-3 godzin. Z Ushguli rozpoczyna się właściwa trasa na szczyt.
Najpierw należy dojechać terenówką około 8 kilometrów do punktu startowego na wysokości 2359 metrów, skąd rozpoczyna się właściwa wspinaczka w kierunku lodowca Szchara. Wioska, wpisana na listę UNESCO, oferuje podstawową infrastrukturę noclegową w postaci pensjonatów, a także możliwość aklimatyzacji przed właściwą wyprawą. Lokalna społeczność kultywuje swoje wielowiekowe tradycje, co dodaje miejscu wyjątkowego charakteru i stanowi dodatkową wartość dla odwiedzających.
Przebieg trasy na szczyt Szchary – Południowy Filar
Wspinaczka na Szcharę należy do ekstremalnie wymagających przedsięwzięć. Profesjonalni alpiniści muszą liczyć się z wieloma wyzwaniami technicznymi i fizycznymi. Popularny szlak prowadzi przez Południowy Filar Szchary. Wymaga minimum pięciu biwaków w ścianie. Każdy etap wyprawy stanowi poważne wyzwanie kondycyjne i psychiczne.
Wspinaczka południowym filarem Szchary stanowiła znaczące wyzwanie alpinistyczne, które zostało podjęte w sierpniu 2016 roku. Trzyosobowy zespół polski zmierzył się z drogą o długości 2200 metrów, prowadzącą na szczyt. Wspinacze rozpoczęli od pokonania kruchej ściany czołowej filara, gdzie kluczowe znaczenie miała umiejętna asekuracja. Po pierwszym dniu zespół dotarł na wysokość około 3400 metrów, gdzie założył biwak podczas całej wspinaczki. Kolejne dni przyniosły szereg trudności technicznych, włączając niebezpieczne przejście przez pola śnieżne i szczeliny brzeżne. Ze względu na sierpniowy termin, warunki na drodze okazały się znacznie trudniejsze – śnieg często był przekształcony w lód.
Atak szczytowy zakończył się sukcesem po pięciu dniach. Zejście z góry zajęło kolejne trzy dni. Całe przedsięwzięcie trwało osiem dni, z czego cztery zajęło wejście, jeden odpoczynek, a trzy dni zejście. Na Szcharę prowadzą też inne drogi – między innymi Północnym Filarem – jednak żadna z nich nie jest przeznaczona dla osób bez doświadczenia alpinistycznego.
Trekking u stóp Szchary
Mimo że do zdobycia Szchary zdolni są tylko wybrani, to u stóp tego wzniesienia wytyczono trasy dostępne dla większej grupy turystów. Trekking w dolinie Enguri to niezwykła przygoda prowadząca do podnóża majestatycznej Szchary, najwyższego szczytu Gruzji. Malownicza trasa rozpoczyna się w Uszguli i wiedzie wzdłuż płaskiej ścieżki, oferując nieustanne widoki na monumentalny szczyt.
Kilkunastokilometrowa wędrówka pozwala zanurzyć się w autentyczną kulturę miejscowej ludności, gdzie codzienne życie toczy się swoim odwiecznym rytmem – pasterze wypasają bydło, rolnicy zbierają plony, a po okolicy przemieszczają się konni jeźdźcy. Trasa prowadząca do lodowca stanowi doskonałą alternatywę dla wymagających wspinaczek wysokogórskich, umożliwiając bliskie spotkanie z surowym pięknem gruzińskiego Kaukazu.
Potrzebny sprzęt trekkingowy – to warto mieć ze sobą
Wybierając się na trekking w Gruzji, trzeba być dobrze przygotowanym pod względem ekwipunku:
- kluczowe są wygodne, porządne buty trekkingowe oraz odpowiedni plecak z dobrym systemem nośnym;
- w zależności od trasy i pory roku, niezbędne będą: kurtka przeciwdeszczowa, cieplejsza bluza lub polar, nakrycie głowy oraz wygodne, wielowarstwowe ubranie.
Taki zestaw bez problemu kupisz w najbliższym sklepie Decathlon. Warto więc wcześniej sprawdzić swój ekwipunek turystyczny, by bez pośpiechu uzupełnić ewentualne braki.
Jakie są największe wyzwania podczas wspinaczki na Szcharę?
Droga na szczyt stawia przed wspinaczami szereg poważnych wyzwań technicznych. Podstawowym wymogiem są zaawansowane umiejętności wspinaczkowe, w tym swobodne poruszanie się w terenie skalnym o trudnościach 6a oraz mikstowym M5. Ściana ma imponującą wysokość 2200-2500 metrów przewyższenia, a wspinaczka jest wymagająca na całej długości drogi, pozwalając na zwinięcie liny jedynie podczas postojów na biwakach. Zejście ze szczytu jest równie wymagające technicznie, wymuszając wykonanie kilkudziesięciu zjazdów i samodzielne przygotowanie stanowisk zjazdowych.
Warunki pogodowe stanowią dodatkowe wyzwanie ze względu na specyficzny mikroklimat góry, która częściej niż okoliczne szczyty przyciąga niekorzystną aurę. Optymalny okres wspinaczkowy przypada na lipiec i początek sierpnia – wcześniejsze miesiące charakteryzują się zbyt dużą ilością śniegu, natomiast późniejsze zwiększonym ryzykiem obrywów skalnych spowodowanych suszą. Obserwowane zmiany klimatyczne dodatkowo komplikują sytuację, sprawiając, że niektóre klasyczne drogi stają się niemożliwe do przejścia.
Do obiektywnych zagrożeń należą częste spadające kamienie i lawiny kamienne, niebezpieczne szczeliny lodowcowe oraz krucha skała w niektórych partiach drogi. Szczególnie wymagający pod względem ekspozycji i trudności z asekuracją jest odcinek grani szczytowej.
Fot. główne: Paweł Pieńkowski (Wikipedia), CC BY-SA 3.0
Może Cię także zainteresować:
- Gruzja – trekking na Kaukazie Południowym
- Góry w Gruzji. Wyprawa dla miłośników wysokogórskich wycieczek
- Grossglockner – najwyższy szczyt Austrii. Wejście drogą normalną
- Kazbek – jak zaplanować wyprawę na ten pięciotysięcznik w Gruzji?
- Hochkönig – najwyższy szczyt w Alpach Berchtesgadeńskich. Co warto wiedzieć?
