Mnich, swoim kształtem przypomina postać siedzącego zakonnika. Przez wiele lat uchodził za górę nie do zdobycia. Dziś należy do najpopularniejszych celów wspinaczkowych w polskich Tatrach. Słynna północno-wschodnia ściana opada prawie pionową, tędy prowadzą jedne z najtrudniejszych dróg dla wspinaczy. Z kolei zachodnie zbocza są na tyle łagodne, że wiele osób zaczyna przygodę ze wspinaczką właśnie na turniach góry Mnich – Tatry w Polsce pozostają dostępne dla wszystkich chętnych. Do wspinania się nie jest wymagana licencja przewodnika, a wpis do księgi wyjść taternickich (internetowo lub w schronisku przy morskim oku). Pierwsze wejścia na szczyt lepiej wykonywać w asyście certyfikowanego taternika.
Mnich, Tatry Wysokie – najważniejsze informacje o szczytach tatrzańskich w masywie Mnicha
Wznosi się w Dolinie Rybiego Potoku, powyżej południowo-zachodniego brzegu Morskiego Oka. Główny wierzchołek znajduje się na wysokości 2068 m n.p.m. Mnich (Tatry Wysokie, grań boczna, oddzielona od masywu Cubryny i Mięguszowieckich Szczytów przez Mnichowy Żleb) składa się z trzech głównych wzniesień, posiada także kilka innych wybitności, turni oraz małych przełęczy. Masyw współtworzą m.in:
- Mniszek
- Ministrant
- Wyżnia Mnichowa Przełączka;
- Niżnia Mnichowa Przełączka;
- Mnichowy Piarg;
- Żleb pod Mnichem
- Mnichowa Kopa;
- Mnichowe Plecy;
- Zadni Mnich;
- Roztocki Mnich;
- Żabi Mnich;
- jaskinie, groty, pieczary:
- Mnichowy Komin;
- Studnia przy Mnichowym Kominie;
- Studnia w Mnichu;
- Jaskinia przy Studni w Mnichu.
Ciekawostki związane z Mnichem w Tatrach
Góra została zdobyta przez Jana Gwalberta Pawlikowskiego i Macieja Sieczkę w 1879 lub 1880 roku. Wystarczyła im do tego krótka, 15-metrowa lina konopna, w drodze na wierzchołek mieli zdjąć buty i wspinać się z bosymi stopami. Tego charakterystycznego elementu ich wyczynu, który uchodzi za początek polskiego taternictwa, lepiej nie powtarzać. Natomiast pierwsze zimowe wejście na szczyt Mnicha miało miejsce 6 marca 1910 r. W wyprawie uczestniczyli:
- Stanisław Zdyb;
- Leon Loria;
- Józef Lesiecki;
- Walery Goetl;
- Jerzy Cybulski;
- Henryk Bednarski.
Czesławie Łapiński i Kazimierz Paszucha zasłynęli dwoma osiągnięciami. W trakcie niemieckiej okupacji nocą obluzowali mocowanie umieszczonej w ścianie Mnicha drewnianej swastyki – pod wpływem wiatru symbol niepodzielnej władzy hitlerowców nad Tatrami runął w przepaść, co dla wielu górali było „znakiem niebios”. Ponadto jako pierwsi pokonali drogę przez najtrudniejszą, północno-wschodnią ścianę (260 m stromizny). Użyli do tego techniki sztucznych ułatwień. Natomiast wejście klasyczne (za pomocą siły własnych rąk i nóg, sprzęt tylko do asekuracji) tą trasą miało miejsce dopiero w 1991 roku.
Na szczyt Mnicha prowadzi kilka dróg wspinaczkowych na zachodniej i wschodniej ścianie
Większość wypraw wspinaczkowych zaczyna się przy schronisku. Droga na Mnicha znad Morskiego Oka wiedzie żółtym i czerwonym szlakiem turystycznym do Doliny za Mnichem. Cel wyróżnia się z całego otoczenia tego jeziora, zejście ze szlaku taternicy oznaczają stosami kamieni. Za pierwszym razem najlepiej wejść na Mnicha drogą Przez Płytę – stopień trudności to II+ w skali taternickiej, a stały punkt asekuracyjny na szczycie jest łatwo dostępny. Nazwa trasy pochodzi od skalnej płyty podszczytowej z małymi przewieszkami w końcowych fragmentach.
Pozostałe warianty poprowadzone na Mnichu od zachodniej strony to:
- Zacięcie/Droga Robakiewicza – trudność III stopnia, prowadzi zacięciami z północnego zachodu;
- Droga Klasyczna – 4-wyciągowa droga z Dolnych Półek Mnichowych na Górne Półki Mnichowe, oceniana na IV+, wymaga już nieco bardziej zaawansowanych umiejętności;
- Droga Orłowskiego – V-, w górnej części łączy się z Drogą Klasyczną na Mnicha, niżej prowadzi przez zacięcia, komin i sporą przewieszkę;
- Kant Klasyczny – VI-, wytyczony wzdłuż doskonale widocznych rysów i zacięć, według alpinistów wyróżnia się logicznym przebiegiem;
- Międzymiastowa – VI/VI+, z dogodnie rozmieszczonymi elementami asekuracyjnymi, uchodzi za drogę zapewniającą najlepsze panoramy widokowe w trakcie wspinaczki.
Największym wyzwaniem na Mnichu będzie ściana północno-wschodnia, przez wspinaczy nazywana wariantem R. Po raz pierwszy została pokonana w całości w 1955 r. – Jan Długosz i Andrzej Pietsch użyli do tego nitowania. Z kolei w 2018 r. Mariusz Bierzycki przeszedł ją solo, bez asekuracji.
Wymagania do wspinaczki po Mnichu. Umiejętności, sprzęt, wyjście taternickie
Dobre opanowanie podstawowych technik to rozsądne minimum. Początkujący powinni zapewnić sobie pomoc przewodnika II lub I klasy. Samodzielna wspinaczka na Mnicha wymaga stosowania elementarza taternictwa i kilku technik asekuracji. Z kolei do zejścia potrzeba umiejętności zjazdu po linie oraz zdejmowania jaj bez zaklinowania w szczelinach. Po powrocie należy odnotować ten fakt w KWT, tak jak przed wyjściem w Tatry.
Co do sprzętu wspinaczkowego, wszystko kupisz w Decathlonie. Na Mnichu będzie potrzebować m.in.:
- lin, taśm, repsznurów;
- kasku;
- butów wspinaczkowych;
- odzieży;
- kości i friendów wspinaczkowych.
Kto może wspinać się na górę Mnich? Tatry dla początkujących i zaawansowanych
Jeden szczyt zapewnia niezwykle szeroki wachlarz sportowych wyzwań. Wiele kursów taternickich odbywa się na Mnichu. Tatry mogą być jednak niebezpieczne. Przysłowie „Mierz siły na zamiary” pasuje tu jak ulał. W sezonie letnim spokojnie da się przejść kilka dróg wspinaczkowych dziennie – o ile nie ma zbyt długich kolejek na szczyt. Warto stopniowo zwiększać sobie trudność. Jeśli nie zmęczysz się na najłatwiejszych trasach, spróbuj pokonać kolejną.
Mnich to doskonała propozycja na taternickie wyjście. Wytyczono tu drogi rożnej trudności, dlatego każdy zainteresowany na pewno znajdzie tu coś dla siebie.
Fot. ilustracji Rafał Kozubek via Wikipedia, CC BY 3.0
Może Cię także zainteresować:
- Cubryna – jak wejść na górę w tatrach? Który szlak wybrać?
- Tatry Wschodnie – najwyższe szczyty, najlepsze szlaki i najciekawsze atrakcje
- Lodowy Szczyt – trasa dla zaawansowanych. Zobacz opis szlaku i czas podejścia
- Żabi Koń, czyli jedna z najtrudniejszych ścian wspinaczkowych w Tatrach
- Gerlach – szczyt Korony Europy. Dojazd, czas podejścia, szlaki
