Adrian Kołodziejczyk

Góry w Afryce należą do najwyższych szczytów świata. Widok wiecznie ośnieżonych wierzchołków w sercu gorącego kontynentu robi niemałe wrażenie. Sprawdź, co warto zabrać na wędrówkę, jeśli chcesz na własne oczy zobaczyć afrykańskie pasma górskie.

Wejścia do skalnego miasta Adrspach nie da się nie zapamiętać. Ten fenomenalny labirynt pełen zaskakujących, skalnych formacji i wież przywita Cię plątaniną ścieżek, które można przechodzić w nieskończoność, bo zmiany pory dnia czy roku tylko dodają im uroku.

W górze Doliny Prądnika tuż obok zamku Pieskowa Skała maluje się niewiarygodną posturą słynna Maczuga Herkulesa. Skierowana wierzchołkiem ku dołowi stała się miejscem narodzin wielu legend. To jedna z tych atrakcji, które, wędrując szlakami Ojcowskiego Parku Narodowego, po prostu musisz zobaczyć.

Dolina Będkowska to jeden z najbardziej malowniczych i zróżnicowanych obszarów Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Wejście pomiędzy jej zalesione zbocza daje jedyną w swoim rodzaju szansę na tak bliskie obcowanie z unikalną przyrodą i pełnym obrazem zjawisk krasowych.

W wododziale Wisły i Odry wznosi się szczyt z historycznym punktem, czynnym od przeszło 100 lat schroniskiem PTTK Stożek. U jego progu czeka cisza, ciepłe jedzenie oraz przepiękne panoramy od Łabajowej aż po Tatry. To nie jedyne miejsce Beskidu Śląskiego, które urzeka swoją atmosferą i które naprawdę warto zobaczyć.

Krótki, bezpieczny szlak bez ekspozycji, którego zwieńczeniem są panoramiczne widoki – droga z Wierch Porońca na Rusinową Polanę zachwyca małych i dużych. Ona sama zaś, wklejona pomiędzy skalne szczyty Tatr Wysokich, stanowi idealne miejsce na piknik lub przystanek przed dalszą wędrówką.

Wydawać by się mogło, że tego, czego uczą ludzi uważnych góry, nie sposób opisać w kilku słowach. Wystarczy jednak jedno zdanie, aby oddać relację prostego człowieka i skomplikowanych szczytów wznoszącym się nad nim. Góry, wysokie czy niskie, dalekie czy bliskie, uczą pokornego wędrowca, że życia nie należy mierzyć ilością oddechów, ale chwil, które zapierają dech. Jest takie miejsce na karkonoskim szlaku, gdzie, niezależnie od tego, czy staniemy przy dnie jego monumentalnej rozpadliny, czy też przy krawędzi, oddychamy wolniej, w skupieniu i zadumie, zawsze z tak samo wielkim zachwytem.